آفتابگردون

ترانه میشوم..قلم میشوم شعر میشوم.. تا از ذرات وجود من براین خاک باقی بماند

مرگ‌ اورا زنده‌ خواهدکرد

مرگ اورا زنده کرد.‌.
میدانی تاقبل از مرگش،
کسی روزگار جوانی اش که مقاوم وخندان بود
یادش نمیامد.
تنها چهره ی درهم فرورفته ای را میدیدند
که بزودی ازمیانشان میرود
اما زمانی که مرد،

این مرگ بود که به اطرافیانش
عشق نسبت به اورا بخشید
او یکهو تصویری خندان وشاداب شد.‌‌.
مهربان ومقاوم
یک بت ستودنی که دیگر هیچوقت لمس نخواهد شد..
انقدر هاکه فکر میکنیم مرگ‌چیز بدی هم نیست!

عشق میبخشد و
مارابیشتر از زندگی برای آدمیان خاص میکند‌.

الف_ع🌻

پ.ن:البته یه تعدادی هم‌وجود دارن که تو"زندگی‌"خاص هستند:)

۴ موافق ۰ مخالف
سلام وبلاگت عالی

سلامم ممنونم:)🌸

بودن عادت و نبودن خلا

Maybe..

مطمئن نیستم ولی فکر نمی‌کنم این موضوع کلی باشه به عنوان مثال ممکنه به این دلیل که اون فرد دیگه در دسترس نیست. افراد نزدیک به او با به یادآوردن خوبی‌هاش سعی می‌کنند جای خالی او را پر کنند وگرنه لزوما این به این معنی نیست که قدرش رو ندونستند و یا در حقش اجهاف شده!

صددرصد درتمام موارد این اتفاق نمیوفته

فقط گاهی..
👌

این ویژگی ما آدم ها رو نشون میده
که تا وقتی اون طرف برای همیشه نره یا از دستش ندیم خوبیاش خیلی به چشممون نمیاد
شاید حتی ازش متنفر باشیم
اما وقتی که مرد انگار که چشمامون باز بشه یه عالمه خوبی پیدا می کنیم!
بخاطر همین خیلی از نقاش ها و شاعر ها و کلا آدم های اهل هنر پس از مرگشون شناخته میشن
تازه مردم چشمشون به زیبایی باز میشه

دقیقا:)

منم به همین فکر بودم اتفاقا که هنرمندا بعد ازمرگ تازه کاراشون
با ارزش شد یا شهرت جهانی پیدا کردن!
واین ویژگی ادما بنظرم واقعا بده که تا هستن وهستیم
نمیفهمیم!

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان