مشخص است که چشم بند زده ایم وروی این کره خاکی راه میرویم..
یک نفر تنه میزد و...دوباره نفربعدی..
اگر خوش شانس باشی شخص دیگری میاید وباجدیت در گوشت زمزمه میکند:هی بیدارشو!
حالا انگار بیدارمیشوی ویا بهتربگویم هوشیار میشوی..
چرا که همین یک جمله سبب شد در ذهنت سوال ایجادشود که مگر الان بیدارنیستم؟؟
وهمین سوال تو را به سمت بیداری هدایت میکند..به این سمت که
چشم بندت را برداری و آدم هایی که درجهان توزندگی میکنند وتابه حال ان ها را نمیدیدی نظاره کنی.
سوال هایی هستند که همه ما درمقطعی از زندگی ازخود میپرسیم و شاید سال ها بگذرد فصل ها ازبهار به پاییز تغییر کنند و درهمان مقطع همان خیابان به نامِ من کی هستم؟هدف خلقتم چه بود؟
بمانی
اگر از این خیابان عبورکردیم بیدارمیشویم؟
چشم بند را برمیداریم و در اولین قدم شاید با کمی گیجی وابهام به دنبال خود میگردیم!"خود" من اصلا چه معنایی دارد..من چیستم..
وسپس قدم هایی بزرگ تر ازهدف زندگی،خداوندانی که میگویند تورا آفرید،جهان هستی..
سوال ها تمامی ندارد شاید به وسعت عمرمان سوال ایجاد شود وجوابی حاصل نشود.
اما درلحظه ی اکنون چه
ایا چشم بند هارا برداشته ایم؟ذهن شروع به کارکرده؟۱۲ سال درس خواندن را کنار بگذاریم تمام قواعد و ادیانی راکه به ما اموزش دادند کناربگذاریم
در لحظه ی بیداری همچو روح یک جستجوگر کوچک میان هزاران جهان هستی،
حالا تو سوال میپرسی و هوشیارمیشوی..
کشف میکنی و به کالبد وماهیت خود دست میابی...
الف_ع🌻
